သူငယ္ခ်င္း
မင္းအျပံဳးေတြ အသက္မပါေတာ့ဘူး
ေလာကႀကီးကို စိတ္နာေနတယ္ဆိုတာ ငါ သိတယ္။
သူငယ္ခ်င္း
မင္းမ်က္လံုးေတြ အေရာင္မလက္ေတာ့ဘူး
တစ္ခုခုကို စိုးရိမ္ေနတယ္ဆိုတာ ငါ သိတယ္။
မင္းအျပံဳးေတြ အသက္မပါေတာ့ဘူး
ေလာကႀကီးကို စိတ္နာေနတယ္ဆိုတာ ငါ သိတယ္။
သူငယ္ခ်င္း
မင္းမ်က္လံုးေတြ အေရာင္မလက္ေတာ့ဘူး
တစ္ခုခုကို စိုးရိမ္ေနတယ္ဆိုတာ ငါ သိတယ္။
သူငယ္ခ်င္း
မင္းစကားေတြ သိပ္မေျပာေတာ့ဘူး
မထူးေတာ့တဲ့စကားေတြ မဖြင့္ေတာ့ဘူးဆိုတာ ငါ သိတယ္။
သူငယ္ခ်င္း
မင္းေျခလွမ္းေတြ မသြက္ေတာ့ဘူး
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ မဲ့ေနတယ္ဆိုတာ ငါ သိတယ္။
သူငယ္ခ်င္း
မင္းစိတ္ထားေတြ အရင္လိုမဟုတ္ေတာ့ဘူး
ျဖားေယာင္းမႈေတြ စိုးမိုးေနတာ ငါ သိတယ္။
သူငယ္ခ်င္း
အတူတူေနလာၾကတဲ့ငါတို႔ေတြ
တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္မမုန္းဘူးရက္ဘူးဆိုတာ ငါ သိတယ္။
သူငယ္ခ်င္း
ငါတို႔ေဆာ့ခဲ့တဲ့ ေဘာလံုးကြင္းႀကီးရယ္
ဝယ္စားေနက် အာလူးေျခာက္ေၾကာ္သည္ႀကီးရယ္
အသံေပးျပီး ေခၚတတ္တဲ့ ေရခဲျခစ္သည္ႀကီးရယ္
ဆံပင္ညွပ္ဆရာရယ္က ငါတို႔သူငယ္ခ်င္းနွစ္ေယာက္ကို
အရင္လို ေပ်ာ္ရႊင္ေနတာကို ျမင္ခ်င္သတဲ့ေလ။
No comments:
Post a Comment